Er zijn momenten op de dag die magisch mooi kunnen zijn. Je wordt naar een bepaalde energie of licht toe getrokken en je wilt (eigenlijk) niet meer loslaten. Op dit soort momenten voel ik heimwee en verdriet maar ook een gevoel van innerlijke vreugde en vrede. Een paar jaar geleden schreef ik er een kort gedicht over:
Ik wil weg van dit aardse bestaan. Ik wil op mijn tenen staan en met mijn vingertoppen het universum aantikken. Ik wil inhoud geven aan het grotere geheel. Daar wil ik zijn.
Wat is dit verlangen om daar te willen zijn? Onlangs heb ik een boek mogen lezen van een jonge vertelster waarin ze uitleg geeft over het grotere geheel. Haar verhaal deed mij doen thuiskomen. Het licht en het universum zijn mijn thuis. Net als iedereen heb ik er bewust voor gekozen om hier op aarde te zijn. Echter de sluier van vergetelheid heeft velen van ons doen vergeten waar we vandaan komen. Ook het systeem waarin we opgroeien heeft ons steeds verder van ons innerlijke kompas doen afdwalen. Weet jij (nog) wat je gaven en talenten zijn en waar je (oprecht) blij van wordt? Waarom je bent geboren en wat jouw missie hier op aarde is?
Als jong meisje was ik al bezig met de zingeving van het leven. Ik voelde mij niet op mijn plek en de toekomst voelde saai en nutteloos aan. Niet constant, maar wel een gevoel dat regelmatig de overhand nam. Dit zorgde ervoor dat ik mij vaak alleen voelde in mijn emoties en gedachten. Ik begreep veelal de mensen in hun denken en doen niet, maar dit gold ook andersom. In plaats van mee te gaan in het systeem bleef ik trouw aan mijn eigenwijze zelf. Puur op mijn innerlijke gevoel en vaak zonder woorden, want ik beschikte nog over weinig kennis. Inmiddels leef ik mijn volwassen versie en weet ik dat ik leef (maar ook altijd heb gestreden) vanuit mijn aangeboren eigenschappen; puurheid, zelfliefde, oprechtheid, groei en vrijheid. Dit soort eigenschappen krijgt iedereen mee bij zijn of haar geboorte, maar velen van ons raken ze kwijt tijdens het opgroeien. Zo puur dat we worden geboren zo gekunsteld stappen we de weide wereld in. De omgeving waarin we zijn opgegroeid heeft ons gekneed en gevormd naar de wensen van de maatschappij. Op scholen en onze werkplekken worden we bovenal getoetst en beloond op ons rationeel denken; ons IQ. Echter ons IQ is slechts een kwart van onze intelligentie, dus we laten een heel groot deel van wie we zijn achterwege en onderontwikkeld. Het is niet vreemd dat vele jongeren, maar ook volwassen, niet (meer) weten wie ze zijn en waar ze blij van worden. En dat vertaalt zich onder andere in het steeds hoger in aantal oplopende personen met een burn-out. Daarnaast zijn we met enkel ons IQ niet in staat om complexe structuren en het grotere geheel te begrijpen. Daarvoor hebben we ook ons emotionele-, spirituele- en fysieke intelligentie nodig. Het is een tekortkoming voor ieder mens om deze intelligentievormen niet (verder) te ontwikkelen. Niet alleen op persoonlijk niveau maar ook voor de gehele samenleving. Want ook op wereldniveau ondervinden we deze tekortkoming al voor langere tijd; absolute chaos (waarover ik reeds eerder heb geschreven). Ik kan inmiddels uitspreken dat ik geboren ben met een hoger emotioneel- en spirituele intelligentie, waardoor ik prima in staat ben om zonder wetenschappelijke feiten te toetsen of iets wel of niet klopt. Dat geeft mij de vrijheid om mijn eigen pad te volgen. En ik sta zeker niet alleen. Er zijn heel veel mensen, waaronder ook vele kinderen, die met een verruimde waarneming zijn en worden geboren. Dat maakt ons niet vreemd, maar juist verder ontwikkeld. En dat geeft mij hoop voor de toekomst.
Het zou goed zijn voor onszelf, maar ook voor de wereldgesteldheid om ons revolutionair te ontwikkelen op alle vormen van intelligentie. Omdat het huidige systeem (vele van ons) niet (meer) past dienen er nieuwe systemen en structuren te komen. Zodat elk persoon zich ‘zijn thuis’ kan herinneren en zich bewust is van zijn of haar zingeving hier op aarde. Zodat we in de nabije toekomst nog meer magisch licht kunnen laten schijnen en mogen ontvangen.
